'İsa'm' diyen birine İncil'deki yanıt nedir? . .?

'İsa'm' diyen birine İncil'deki yanıt nedir? . .? Yanıt vermek



Bazı insanlar iyelik zamiri kullanarak Rab'be atıfta bulunur: Benim İsa, diyorlar. Bu ifade basitçe onların O'na ve O'nun kendilerine ait olduğuna dair güvenin bir ifadesi olabilir. Böyle bir durumda, eğer konuşan gerçekten kurtulmuşsa, İsa'm demekte bir mahzur yoktur. Tanrı'nın çocukları olarak, haklı olarak O olduğunu söyleyebiliriz. benim Çoban, benim Kral, benim Kurtarıcı vb. (Mezmur 23:1; 110:1; 19:14).



Elçi Pavlus, inananların ihtiyaçlarını karşılayacak olan Tanrım'dan söz eder (Filipililer 4:19). İmanın büyük ilahilerinden bazıları, sahip olma terimlerini kullanarak Mesih ile aramızdaki harika ilişkiyi de ifade eder: Örneğin, Kutsal Güvence şu sözlerle başlar: Kutsal güvence, İsa benimdir! İsa'm, Seni Seviyorum ilahisi de benzer bir düşünceyi aktarır: İsa'm, seni seviyorum, benim olduğunu biliyorum.





Bununla birlikte, çoğu zaman, biri şunu söylediğinde, Benim İsa, daha sonra İncil'e aykırı bir fikri desteklemek için kelimeleri İsa'nın ağzına koymaya veya İsa'ya varsayılan bir tutum atfetmeye devam eder. Örnekler bol: Benim İsa insanları sevdikleri (eskiden eşcinselliği destekliyordu) ya da Benim İsa asla kimseyi cehenneme göndermezdi (eskiden evrenselciliği desteklerdi).



İsa'm ile başlayan herhangi bir ifadeye İncil'deki bir yanıt oluşturmak, ifadenin İncil ile uyumlu olup olmadığını doğrulamayı da içermelidir. Örneğin İsa'nız hiç kimseyi cehenneme göndermeyecekse, İsa'nın bazı insanları sonsuz ateşe gönderdiğini söyleyen Matta 25:41 gibi ayetlerle ne yapacağız? Tek bir gerçek, İncil'deki İsa vardır. İncil'de sunulandan farklı bir İsa yoktur, tıpkı farklı bir müjde olmadığı gibi (Galatyalılar 1:6-7). Bu anlamda, benim İsa'm ve sizin İsa'nız hakkında konuşmak İncil'e aykırıdır.



Fiziksel olarak mevcut olmayan biri adına bazı şeyleri talep etmek kolaydır; ancak, bir şeyi sadece söylemek onu doğru yapmaz. Örneğin, bir çocuk bakıcıya anne ve babasının her zaman geç saatlere kadar kalıp kurabiye yemesine izin verdiğini söyleyebilir, ancak çocuğun iddiası doğru olmayabilir. Bu durumda ebeveynlerin kendileri için konuşmasına izin vermek en iyisidir. Aynı şekilde, bir kişi İsa'nın bir noktayı kanıtlamak veya bir eylemi ya da yaşam tarzını haklı çıkarmak için yapacağı şeyler hakkında bir şeyler uydurabilir. İsa'nın Kendi adına konuşmasına izin vermek daha iyidir (İncil'de).



Biri söylediğinde, Benim İsa yapıyor/yapmıyor (boşluğu doldurun), o gerçekten İsa'yı anladığım gibi veya İsa'yı olması gerektiği gibi anlıyor. Ancak kişinin İsa'yı anlaması hatalı olabilir ve gerçek İsa, neyin en iyi olduğuna dair fikrimize uymak zorunda değildir. Bu yüzden İsa'm ile başlayan herhangi bir ifadenin doğruluğu İncil kullanılarak doğrulanmalıdır. Mesih'in kim olduğuna tanıklık eden Kutsal Yazı'dır (Yuhanna 5:39). Mukaddes Kitapta belirli bir konu veya konu ele alınmasa bile, herhangi bir endişeyi gidermek için Mukaddes Kitapta açıklanan Mesih'in karakterini ve Kutsal Yazıların tam öğüdünü kullanabiliriz. Bir kişinin İsa'nın ne yapacağına ilişkin iddiası Kutsal Yazılarla çelişiyorsa, Mukaddes Kitaptaki yanıt o kişiyle hakikati aşk içinde tartışmak olacaktır (Efesliler 4:15). Kişi, İsa'nın ne yapacağı, söyleyeceği ya da düşüneceği konusunda Kutsal Kitap'a aykırı iddiasına bağlı kalırsa, gerçeği görmesi için o kişinin yüreğinde çalışması için Tanrı'ya dua etmek en iyisidir.

İsa'nın gerçekten O'nun olduğunu iddia eden herkes değil. İsa'nın Kendisi şöyle dedi: Bana 'Rab, Rab' diyen herkes göklerin krallığına girmeyecek (Matta 7:21). Ne yazık ki, İsa'yı iddia eden ama aslında O'ndan hiçbir payları olmayan sahte inananlar var. Mesih'te açıklandığı gibi Tanrı'yı ​​gerçekten tanıyan kişi, sonsuza dek O'nunla birlikte olacaktır (Matta 7:21; Yuhanna 6:40). O kişi cesaretle ve sevinçle, İsa benimdir diyebilir. Ve o kişi sadece benim İsa hakkında İncil'deki gerçek İsa ile uyumlu iddialarda bulunmalıdır.



Top